POCZEKALNIA

Henryk Musa

Witam pięknie wakacyjnie. Lato w tym roku nas nie rozpieszcza, ale trzeba chwalić takie, jakie jest. Bywało gorzej. Np. w 1956 roku w lipcu i sierpniu dzień w dzień lało z nieba, bez żadnego okienka słonecznego. Dzieci, które przyjechały z Bielsko - Białej na kolonie do Pucka - były cały czas w murach.... A teraz? Mamy przebłyski słońca, co pozwala nam optymistycznie spojrzeć na świat, na ludzi i naszą poezję. Właśnie dziś oddałem do druku III wydanie Muszelek pamięci. W połowie września Wydawca obiecał ją oddać wydrukowaną. Jest całkiem inna od popprzednich. I o Otwocku też tam będzie....Kłaniam się. H. Musa

Anna Kulesz

Henryku, jesteś bardzo pracowity. Książka za książką. Gratuluję i czekam z niecierpliwością.
A

Henryk Musa

Witam pieknie jeszcze wakacyjnie. Czy ja piszę książki? Nie, wcale nie pisze. Jestem w Konarzynach i walczę z pogodą, dachem, ścianiami.A książki? To krzykliwe mewy za mnie piszą. W tej ksiązce będzie o Otwocku, Poczekalni, muzeum, Festiwalu, i ..... o Was też będzie. o P. Marii. Ani - która " napisała" mi prawie cały rozdział, Małgosi. Będzie o Podkarpaciu, oplszczyżnie, Kongresie Towarzystw Kulturalnych, o kilku innych rzeczach. a na koniec - moja SKRA ORMUZDOWA - Kaszubski Nobel. Muszelki pamięci - które chciałbym uratowac od zapomnienia. W tym roku napewno się ukaże. Wszystkie otrzymacie egzemlaże łącznie z Kasią. pozdrawiam jeszcze wakacyjnie. Henryk KOT.

Henryk Musa

Witam po wakacjach. Już dzieci poszły do szkoły. P. Maria już odpoczywa, Małgosia i ja już też w szkole. Wrzesień - powakacyjny miesiąc, jeszcze nie nabrał rozpędu szkolnego. Ale w pażdzierniku - to już napewno. Już się nie będzie pisać wakacyjnych wspomnień. No cóż, najpiękniejsze lata spędzone w szkole juz nie powrócą..... Mamy teraz szkołę zycia i jedziemy dalej. Kłaniam się wszystkim i życzę duzo słońca. Henryk

Kasia Nowak

Dzień Dobry Wszystkim Cool

Jak to dobrze, że Pan Henryk wrócił z wakacji, bo przez nasze uśpione forum powiał ożywczy wiaterek rozmów - znad morza.
Panie Henryku, brakowało mi miłych konwersacji. Książki gratuluję i jestem bardzo ciekawa dźwięku muszelek pamięci. Życie gna przed siebie, mamy coraz więcej wspomnień... wśród nich takie, których nie oddalibyśmy za nic, choćby były tak lotne i sypkie jak piach...
Pozdrawiam, Kasia

Henryk Musa

Witam pieknie powakacyjnie. Czyżby tylko wiatr od morza podtrzymywał to Forum? A przeciez w Owocku są tez sosny i tez pieknie szumią. książka ma być na dniach i napewno do Otwocka trafi.A potem jeszcze polskie gory, potem Bawaria - i koniec sezonu. Kłaniam się. Henryk

Anna Kulesz

Koniec sezonu Henryku u Ciebie, to zapewne dopiero Święta , Sylwester i znowu....brak czasu. A w Nowy Rok wchodzi się z nowymi wyzwaniami, planami i szukać będziesz zapewne kolejnych muszelek w pamięci.Takoż razem z Kasią nasłuchiwać będę ich dźwięku. Ech! te muszelki....to morze....te wspomnienia.....

Henryk Musa

Witam pięknie. U mnie to jak w Zakopanem: przed sezonem, po sezonie....Wróciłem na kilka dni do Gdańska, by potem pojechać w góry, w których już zima. Kasia? Włąśnie. Czytając wieczorami trafiłem w którymś wydawnictwie z koniczynką taki wiersz, który mi wypadł po otwarciu ksiązki. Nie wiem kto go napisał i kiedy. A idzie on tak:
Wierszyk o Kasi
Kaśka to kocur nad kocury
nie znajdziecie takiej miauczury
kiedy Kasia poszła w las
podział gdzieś się kontrabas i koniec.
Małgosia pewnie znowu powie o Kasi piszą, dla Kasi piszą. Ale tym razem to nie ja, tylko anonimowy poeta to napisał. Kłaniam się. Henryk

Małgorzata K-N

Piszą, piszą... Widać muszą pisać... Smile

))

Kasia Nowak

Witam pięknie Exclamation

Nie było mnie kilka dni, a już o mnie piszą. Mmm... jak miło Razz

Chciałoby się zamruczeć po kociemu. Żeby jeszcze miał kto za uszkiem podrapać... A tu melancholia jesienna snuje się wśród drzew z kroplą deszczu czy łzą w oku...
A może tak napisalibyśmy coś o tematyce jesiennej? Dawno już nie dzieliliśmy się wierszami. Na początek ode mnie coś starszego:

ZŁOTA JESIEŃ

Mgła tak lepka i gęsta
jak cukrowa wata.
Żwir chrzęści pod stopami.

Dłonie liści spadają
deszczem złota w dół.
Perły kasztanów – pac, pac.

Jeszcze słychać gwar rozmów,
tupot dziecięcych stóp...
Choć to już odlotów czas.

Właśnie słoneczko wyszło zza chmury Cool

Pewnie już się uśmiecha na myśl o naszych wierszach.
Pozdrawiam ciepło z cichym mrrruczeniem, Kasia

Kasia Nowak

PS. Panie Henryku, oczywiście stary wiersz z nową dedykacją - dla mojego ulubionego rozmówcy z Poczekalni. Koleżanki mi oczywiście wybaczą - jako, że jest Pan nielicznym męskim rodzynkiem w naszym gronie Embarassed

Henryk Musa

Samotny biały żagiel płynie
w niebiesko sinej morskiej mgle
czegoż on szuka na obczyźnie?
z czym w ziemi swojej rozstał się?

wiatr ostry świszcze, kłębi fale
i maszty chylą się i gną.
Och, szczęścia on nie szuka wcale,
nie przed szczęściem uciekł on.

Najcichsze pod nim lśnią lazury,
A nad nim blask złocistych zórz,
On w buncie wiecznym szuka burzy,
Jak gdyby spokój płynął z burz.
M. Lermontow
Każdy z nas to taki samotny biały żagiel na morzu zycia. Od czasu do czasu zawija ten zagiel do jakies przystani, jakiegos portu - a potem płynie dalej samotnie. Nawet udało mi się napisać jakiś esej pod tym tytułem.

Miłej lektury Henryk

Maria

Dziękuję! Lubię. I wszystkiego dobrego, panie Henryku!

Anna Kulesz

Wiele racji w Twoich słowach Henryku. Każdy z nas jest na swój sposób samotny. Niektórzy nawet twierdzą, ze im więcej ludzi wokół, tym większa samotność. Zapewne coś w tym jest, choć wrażenie może nieco przerysowane. Jeśli wymagamy i oczekujemy zbyt wiele od otoczenia, to takie można odnosić wrażenie. Jeśli dajemy z siebie maksymalnie dużo i nie mamy czasu pomyśleć o sobie, to i samotności nie dostrzeżemy. Oba wrażenia jednako złudne, bo wszystko jest względne i zależy od podejścia.

8 listopada byłam na koncercie z okazji Jubileuszu 95-lecia Miasta Otwocka. Wieczór wypełniony poezją Kazimierza Śladewskiego z piękną muzyką Czesława Woszczyka i przy jego akompaniamencie. Rozgrzewała nas pachnąca herbata i zachwycające głosy młodych wykonawców, z którymi na zakończenie wszyscy zaproszeni goście zaśpiewali "Niech im śpiewają otwockie sosny".

I czy można mówić o samotności w takich klimatach???

Anna Kulesz

Ale z Ciebie szczęściara Kasieńko. Wiersze o Tobie, wiersze dla Ciebie.....A ja jestem ciągle pod wrażeniem Twojego Wieczoru Poetyckiego w DK ZACISZE. Wyglądałaś prześlicznie w tej różanej scenerii ,w której Twoje wiersze jak barwne motyle krążyły wśród zasłuchanych gości wieczoru.

Ale uroki wiosenno-letnie mamy już poza sobą, więc trzymając się jesiennych nastrojów dorzucę krótką rymowankę w barwach tejże pory roku.

Jesień farby złociste
rozciera na ziemskiej palecie.
Tajemne znaki maluje
pędzlem wspomnień o lecie.

Zieloną suknię misternie
złocistą nicią przeplata.
Szkoda, że młodość też mija ...
czy wróci z nadejściem lata?