POCZEKALNIA

Małgorzata K-N

Daj mi Boże

tyle sił, bym

mogła sprostać

zadaniom przez Ciebie wyznaczonym.

Daj mi Boże

tyle dobra,

by starczyło

dla innych.

Daj mi Boże

tyle pieniędzy,

bym nie drżała

o dzień jutrzejszy.

Daj mi Boże

tyle wiary,

bym mogła

uwierzyć w...siebie.

Daj mi Boże

tyle rozumu,

bym mogła

zrozumieć...życie.

Maria

To jest wiersz, który uzyskał II nagrodę w Turnieju Jednego Wiersza organizowanego przez SAP podczas wieczoru w kawiarni "Ona" w Warszawie.
Gratulacje, Małgosiu.

Małgorzata K-N

Dzięki. Ty wiesz, że to stary wiersz. Nie miałam zamiaru startować w turnieju. Ty mnie namówiłaś, popchnęłaś, a że miałam akurat teczkę ze starociami (niektórymi, tylko część się zachowała), nowsze wiersze zostały bezpowrotnie usunięte przy formatowaniu komputera, to wyciągnęłam tę kartkę... Nie spodziewałam się takiego werdyktu, raczej chciałam zaprezentować się, przełamać strach, opór przed publicznością. Taka mała forma terapii... To było dla mnie duże zaskoczenie, że otrzymałam II miejsce po niewątpliwie rewelacyjnej prezentacji młodziutkiej poetki Marty Marciniak (nie należącej do SAP), tym bardziej, że na turnieju zaprezentowanych było dużo moim zdaniem ciekawych i wartościowych tekstów (m.in. Twój). Nie wiem, czy kiedykolwiek uda mi się uplasować wyżej na jakimś podobnym konkursie, więc staram się cieszyć tym, co udało mi się osiągnąć teraz.

Maria

A mnie w gruncie rzeczy cieszy najbardziej, jeśli komuś, z czyim zdaniem się liczę, jakiś mój wiersz się podoba, że znajduje w nim coś dla siebie. Wtedy mnie, autorkę, i czytelnika łączy taka wspólnota myśli i emocji. Natomiast nie lubię startować w "wyścigach". Czasem to jednak robię, narażając się na niepotrzebny stres.

Małgorzata K-N

Czasem trzeba się sprawdzić. A to, czy się wygra, czy nie, jest sprawą znacznie mniej istotną. Tym bardziej, że turnieje jednego wiersza to prawdziwie żywa materia. Zawsze inna komisja, inni uczestnicy, a w dodatku wiersze też inne. Jak się doda do tego jeszcze czas i miejsce, nastrój, klimat, to okaże się, że jest to rodzaj literackiej ruletki. Czy wobec tego lepiej się nie prezentować? Chyba to tylko kwestia odpowiedniego podejścia.

Kiedyś w Otwocku prezentowałam wiersz o Janie Pawle II , gdy w komisji był m.in. Krzysztof Bieńkowski. Nie znaliśmy się wówczas. Podszedł do mnie wtedy i powiedział, żebym się nie przejmowała, gdy nie wygram. Odpowiedziałam mniej więcej to, co teraz napisałam powyżej.

Bo dla mnie najważniejsze jest być między ludźmi, którzy czują podobnie.

Henryk Musa

Małgosiu, gdzie u Ciebie starocie. " Śledzę " Twoja tworczośc i naprawdę jest dobra Wszystko aktualne i na czasie. Nie wązne, czy się wygra na konkursie, czy nie, wązne się sprawdzić. Tylko czy dzisiaj mozna się sprawdzić, gdy poezja na konkurs musi być " udziwniona", to wtedy jurorzy zauważają. Henryk