POCZEKALNIA

Maria

Kiedy odkryłam dla siebie internet i portale literackie...

***

na wirtualnej ścieżce
marzeń
zamilkły zegary
czas odwrócił swój bieg

w pogoni za babim latem
zapomnianej metafory
słyszę
motyli trzepot skrzydeł
zamknięty w linijkach wierszy
nie moich

tu
wszyscy piękni
dwudziestoletni

w realu
czas
rzuca mi się do gardła

sierpień 2004

Dziś już bym pewnie tak nie napisała. Nadal czytam wiersze innych, ale mój pierwotny zachwyt wyraża się inaczej i w czym innym. Choć z podziwem patrzę wciąż na tych "pięknych dwudziestoletnich", którzy piszą dobre wiersze, wiek nie ma znaczenia.

Małgorzata K-N

Mario,
w różnym czasie piszemy inaczej, choć niby słowa w nas jakby te same...
Z tekstu wiersza rozumiem, że zaczynałaś od komentowania wierszy innych, nie od razu odważyłaś się pokazać swoje.

Dobrze stało się, że jednak wyszłaś ze swoją poezją poza szufladę, że pokazałaś, co potrafisz. Dobrze wiesz, że Twoje wiersze są dobre, a wiele po prostu bardzo dobrych.

Ale "na wirtualnej ścieżce" skłoniło mnie do pewnych refleksji...

Jeszcze wtedy nie znałyśmy się. Cofnęłam się pamięcią i znalazłam się tam, gdzie już nie jestem... Za chwilę miałyśmy się poznać, za chwilę otrzymam Twój telefon, z którego z powodu pewnych realiów nie mogę skorzystać... Za chwilę odkryję Twój wiersz jako nagrodzony w Turnieju Jednego Wiersza, opublikowany w "Poezji dzisiaj". Sięgnę wówczas do zapisanego w notesie telefonu i zapytam, czy to Twoja twórczość, czy może tylko zbieżność nazwisk...? Pamiętam Twoją radość - nie wiem, czy cieszyłaś się bardziej tym, że się odezwałam, czy tym, że jesteś rozpoznawana, że Ciebie czytają?

Przepraszam, jakoś ten koniec roku mnie dziwnie nastraja...

Maria

Z tym telefonem to była zabawna historia, ale opowiem Ci ją w realu. Natomiast mój wiersz powstał, gdy uświadomiłam sobie, jak wielu dobrych młodych poetów rośnie w necie. Swoje teksty też zaczęłam wtedy wysyłać. Wszystko to już historia.

Henryk Musa

W pogoni za babim latem tworzymy umykające obrazy swiata. Uwieczniamy to na papierze, który choć tak nietrwały - jednak jest trwały. Henryk