POCZEKALNIA

Maria

tory perony ochrypły głos megafonu i gwizd pociągu
stacja jak inne
ludzie wysiadają śpieszą się przed siebie
pociąg jedzie dalej dworzec pustoszeje

nagle obraz się zmienia gwarem ludzkich głosów
wypełnia się dworcowa przestrzeń
dziwią się przypadkowi gapie
nikt się nigdzie nie spieszy?
nie wiedzą że każdy przywiózł tutaj słowo
by przekazać je innym

wygrzane w sercu wychuchane pisklę
wysoko niesie swój ciężar
z gołębiem zbłąkanym krąży nad głowami
przysiada na gzymsie

w zasłuchanej ciszy siedzimy w gromadzie
by nie uronić ni jednego dźwięku

Maria

Wierszyk napisany specjalnie na okoliczność naszych spotkań na otwockim dworcu PKP. Będzie towarzyszył Turniejom Jednego Wiersza, póki odbywać się będą w tym miejscu.

Wanda Szczypiorska

Pierwsza zwrotka może bardziej staccato.

Czy elektryczny gwiżdże?

Maria

Gwiżdże... nie gwiżdże... - nie bądź taka zasadnicza Smile

to licentia poetica Smile

Anna Kulesz

Ja słyszę, że gwiżdże......

Mario, Twoje wiersze są jak filmy......przesuwają się przed oczyma obrazy malowane cienką linią, podbarwione subtelnie akwarelką. Lekkie, naturalne, prosto z serca, zatrzymują wspomnienia, wzruszają. Jedne wywołują ciepły uśmiech FIOŁKI - FIJOŁKI, inne WCIĄŻ JE SŁYSZĘ, pozostawiają przez chwilę w zadumie.

ŚLADY - tomik, który mi podarowałaś na jednym ze spotkań Klubu Literackiego, bardzo mnie ucieszył i jeszcze raz dziękuję, a słowa skierowane na samym początku DO CZYTELNIKA stały mi się bardzo bliskie. Bliskie, bo sama doświadczyłam , ile wzruszenia jest w chwili, kiedy trzyma się w ręku pierwszą, stworzoną przez siebie książkę.Tak jak Ty kiedyś, tak ja z Bartłomiejem wydaliśmy własnym sumptem TAK BYĆ MOGŁO... Może i my doczekamy się kiedyś prawdziwego debiutu

Serdeczności
Anna

Maria

Dziękuję, Aniu Smile

Małgorzata K-N

Mario,
byłam, widziałam, słyszałam, potwierdzam... Lubię ten klimat, lubię to miejsce i tych ludzi. Prezentujących wiersze. I tych zasłuchanych. I tych zapędzonych, skupionych na tym, by trafić na właściwy peron, na właściwy pociąg, którzy "dziwią się", że (...) "nikt się nigdzie nie spieszy?"

Udany wiersz - zapis chwili, która w naszych sercach długo potem jeszcze trwa i trwa... Mario, dzięki za jej przypomnienie Smile

)

Henryk Musa

A dlaczego mają się spieszyć, gdy w Poczekalni tyle się ciekawego i dobrego dzieje. Lubię dworce małych miast - jeszcze w niektórych z nich drzemią starer, dobre czasy nie tylko kolei. Henryk

Kasia Nowak

Kochani, byłoby wspaniale gdyby wiersz Marii - właśnie przypomniany - stał się dobrą wróżbą na przyszłość i gdybyśmy mogli wrócić na otwocki dworzec, gdzie głos megafonu wplata się w słowa poetów. Swoją drogą tęsknię już za wiosna, tą otwocką też... Smile

)) Pozdrawiam ciepło, Kasia

Henryk Musa

Moje Drogie Poetki. Idzie wiosna, więc Zacznijcie już coś pisać.

WIOSNA I

wybuchła wiosna
szeptem strumyka
rozkwitającą łąką

tajemnicze szmery i szelesty
rozkwitającej przyrody
wybuchła słońcem w błękicie nieba
pianiem koguta

wybuchła wiosna
jak lazur Kręgu nie popsuty
najmniejszą zmarszczką

wybuchła wiosna

A więc - do piór! Kłąniam się. Henryk

Kasia Nowak

To może tak, Panie Henryku:

Pęka srebrna kra.
Jaskółki śmigłej piskiem
wzbiera znów życie.

Chociaż wiem, że pierwsze zobaczę moje ukochane szpaczki, jak co roku Very Happy

i wtedy na pewno będzie wiosna...

Pozdrawiam, Kasia

Henryk Musa

No już lody puściły na rzece poezji i Kasia pierwsza napisała. Dziękuję. Czekamy na dalsze wiersze o wiośnie. Henryk

Henryk Musa

Szpak - ptak wiosenny. Rzeczywiście bywa pierwszy.

Henryk Musa

WIOSNA II

wiatr rześki
od Kręgu niesie siłę

wdzięczny wiośnie
za kwiaty i radość
zanurzam się
w bujną zieleń zycia
w której
skowronek śpiewa

świat odmierniony
w szmaragdowej zieleni
serca

H. Musa

Małgorzata K-N

No tak, Wam wiosna w głowie, a ja dziś wracałam z Mazur - zmarzłam w busiku, mróz za oknem, śnieg... Jak tu myśleć o wiośnie? Tęsknić tak..., ale pisać? W takiej sytuacji trzeba wykazać się nie lada wyobraźnią...

Mimo to dziękuję Wam za wiosenne akcenty... Smile

))