POCZEKALNIA

Anna Kulesz

Witam Małgosiu Ciebie i wszystkich bardzo serdecznie.
Tak, lubię przychodzić na spotkania KLUBU, lubię się z Wami spotykać, bo poprzez Wasze wiersze i opowiadania stajecie mi się bardziej bliscy. W każdym utworze odkrywam cząstkę Was samych; Wasze radości, tęsknoty, wspomnienia...... Z Beatką patrzę na zachód słońca, odsuwając delikatnie koronkową firankę. Z Małgosią upajam się zapachem pieczonych ziemniaków, a w wierszach Henryka słyszę szum ukochanego morza w Błotach Karwieńskich, gdzie spędzalam każde wakacje , przez 14 lat.
Tak Mario....i tę kiść białego kwiecia na dloni, tez widzę......
Anna

Małgorzata K-N

Anno, zrobiłaś ładne wejście. Gratuluję!

Maria

Cieszę się, Aniu, że jesteś z nami i w necie. Niedługo spotkamy się w realu na wernisażu Twojej wystawy.

Anna Kulesz

Tak Mario, obrazy wiszą i wszystko zdaje się być gotowe. Przerzucam bluzki, spódniczki, szaliczki , falbanki i oczywiście, " ja nie mam co na siebie włożyć..". Tak się do mnie ta piosenka z dzieciństwa przyczepiła, ze śpiewam ja przed każdym wyjściem, a maż potykając się o kolejna parę szpilek, mruczy pod nosem "mam jeden garnitur i nie mam problemu....", na co ja odkrzykuje z pokoju uprzedzając jego pytania, ze " te buty to przecież kupiłam już tak dawno ....."

Ale czas ucieka,więc do zobaczenia o 18.00
Ania

Maria

To się wkrótce spotkamy Smile

Małgorzata K-N

No i spotkaliśmy się! Piękna sala Staromiejskiego Domu Kultury jest wymarzonym miejscem na takie ekspozycje. To moja kolejna obecność na wystawie Ani Kulesz. Poprzednia była w Aninie. Mam w domu pamiątkę tamtego wernisażu w postaci "Zimy". Ja mam oryginał u siebie, Anna na folderze reklamującym wystawę. Powiedziała mi, że obraz ten miał swoich wielbicieli i że ona też do niego była bardzo przywiązana. Wybrnęłam z tego w ten sposób, że obiecałam pożyczyć obraz na kolejną wystawę (zrobię to z przyjemnością). Anna przyciąga swoich gości nie tylko swoją pasją malarstwa. Ona emanuje pozytywną energią, kocha ludzi, jest pogodna, co widać w jej pracach. Na wernisażu otrzymała mnóstwo kwiatów - dowodów uznania od swoich przyjaciół. Życzę dalszych sukcesów!

Anna Kulesz

Wielką jest radością Małgosiu ,dawać innym uśmiech. To dobrze, ze moje prace odbierane są w ten właśnie sposób. Dzielmy się swoim optymizmem, a wszystkim nam będzie łatwiej żyć.

Henryk Musa

Kwiaty przemijają, obrazy pozostają.... Usmiech, dobre słowo pamiętamy....Henryk

Anna Kulesz · Wysłany: Pią 11:23, 23 Mar 2012 Temat postu:

Widzę Henryku, ze jesteś bardzo pozytywnie nastawiony do wszystkich i do wszystkiego, ale niestety pamiętamy też i te złe słowa i zachowania. Choć staramy się o nich zapomnieć, to tkwią gdzieś głęboko i ranią . Dlatego warto się nad każdym słowem zastanowić trzy razy, dać opaść emocjom, bo wypowiedzianych nie da się już skasować backspacem jak w komputerze.

Henryk Musa · Wysłany: Pią 13:04, 23 Mar 2012 Temat postu:

W moich ksiązkach mogłbym pisać również o tych ciemnych stronach życia. Ale Laudatorka Muszelek.... powiedziała, iz nie widzę dziury w chodniku, w płocie, nie widzę złamanego szyldu, tylko widzę i opisuję dobre rzeczy. A złe? Trzeba zachowac w sobie.Choć w sercu ból, na ustach smiech - to najtrudniejsza z życiowych ról.

Anna Kulesz · Wysłany: Pią 14:20, 23 Mar 2012 Temat postu:

Wielu z nas musi wykazywać się takimi zdolnościami aktorskimi. Czasami rani nas ktoś nieświadomie, ale częściej jest odwrotnie. Wtedy należy wybrać czy atak odeprzeć, czy udać, ze go nie było. Ja wolę odkryte karty, bo jest możliwość wyjaśnienia, obrony, czy nawet oddania ciosu. Noszenie w sobie żalu czy złości psuje wątrobę. I to wcale nie w przenośni. Stąd pewnie powiedzenie;"wątroba mi się wywraca".

Henryk Musa · Wysłany: Pią 21:01, 23 Mar 2012 Temat postu:

po co złość, po co atak? nie można życ w zgodzie, przyjażni. Ale ciemna strona mocy człowieka zawsze musi coś " nawiwijać". Rasputin też mówił, trzeba nagrzeszyś, by się moc z czego wyspowiadać. No niestety, pacyfistow jest mało.....

Henryk Musa

Bo przecież Zycie aniu to teatr. Aktorami jestyesmy my. Gramy swe role do końca, raz lepiej, raz gorzej, ale gramy.Bo teatr nie lubi pustki, musi się w nim zawsze coś dziać. A to wystawa, a to wieczór poetycki, a to wernisaż, a konkurs a to jeszcze.... i tak teatr trwa z aktorami na scenie życia