POCZEKALNIA

Henryk Musa

WIECZORNA ZATOKA
słońce stacza się pod poszarpane ławice
ciemnych chmur wystrzeliło szprychami
czerwonego światła,
chłodny purpurowy półmrok
szare mewy wydają drwiące okrzyki
wiercą się i ciskają między niebem a nabrzeżem
przewalające się wody błękitnych za dnia
czarnych w nocy pustego nieba

Henryk Musa

ZATOKI DZIEŃ
woda pokryta krótkimi falami o białych grzbietach
wiosła kroją głęboką błękitną toń
chata stojąca na brzegu
opuszczona łódź i wiosła
jasny i gorący dzień
morze sfalowane
pokryte białymi grzywami fal
w dzień upał piasek i morze
ciepło i radość leją się
z błękitnego nieba i złotego słońca
zielona leniwość wód
w ciepłej ciszy bezwietrznej
morze szepcze drobnymi łukami fal
idąc plażą w zadumie
nie słyszę morza choć plusnęła fala

Henryk Musa

Witam Wielkich Nieobecnych na Forum Poczekalni. Ponieważ już długo nikt nic nie pisze,a ja sam nie będę się tłukł po Forum, więc rezygnuję również pisania. pani Maria - swoje dziecko pozostawiła na rzecz Facebooka, Małgosia, Ania i Kasia oraz pozostali nie piszą - więc wszetczigo dobrigo i do uzdrzeni. Henrik. AMEN

Henryk Musa

MATKA

najważniejszy człowiek w życiu
przyjaciel, dobry duch
nie zawiedzie, rozumie
pomaga, wspiera
każdą naszą radość, smutek
przeżywa razem z nami
zapomina o sobie
by zawsze pamiętać o nas
nikt jeszcze nie powiedział
wszystkich dobrych słów
które należałoby powiedzieć
nikt nie wypowiedział jeszcze
wszystkich życzeń
a które należałoby powiedzieć
MATKOM

Henryk Musa

MÓJ DOM
Dom ojczysty
zielony w lecie
śnieżnobiały zimą
ściany utkane z pokoju i tolerancji
niebieski dach
przetykany gwiazdami
z lśniąca lampą księżyca
chmury jak baranki płyną
ptak na niebie tańczy
gdy spokojnie i bez wojen
w Domu ojczystym
Ziemi mej

Henryk Musa

LIST 2
wczoraj przyszedł list z poligonu
którego treść miłością i szczęściem
a tak chciałabym mieć przy sobie
Ciebie i Twe kochające oczy i ręce
lecz wiem - na poligonie pełnisz
swą żołnierską służbę
a gdy wrócisz - niebo będzie w nas
wspomnienie poligonu skona przy róży

Henryk Musa

ŻOŁNIERSKA PIOSENKA
pieśń żołnierska przesiąknięta potem
śpiewamy tę pieśń dla innych uszu
dla nas prawdziwej
serca otwarte zielone mundury
skąpe słowo w poligonowym trudzie
lecz w pieśni jakże wymowne
to nie laur lecz chleb codzienny
jak święty bochenek chleba
niby skiba ziemi
honor pręży się w słowach
w głosach zgrzyta trud poligonu
wsłuchani w bicie naszych serc
gdzie przebija się Twój głos
płosząc cienie wieczoru
w drżeniu i szeleście rynsztunku
lecz całuję Twe czoło
znaczone śladami czasu

Henryk Musa

LIST 3
rzeką słów zapełniam zielony świat
przelewam na białe kartki ptaka – listu
inny jest nasz świat
mój na poligonie potu
gdzie żołnierze dźwigają swój znój i ciężar rynsztunku
Twój ułożony w równania czułe
złotym uskrzydleniem naszych myśli
rozbieramy w całość nasz świat
w kręgu lampy nad naszą ławką
byliśmy więksi uskrzydleniem swych słów
teraz jak punkty na mapie
pulsujemy rytmem listów

Henryk Musa

# # #
idź już sobie
pada deszcz
jutro spotkamy się znów
w topolach szeleści wiatr
lampy gwiazd zapalane wieczorem
jutro spotkamy się znów
idź już sobie
miłość
kradnie spokój
twarz przy twarzy
ręka w ręce
trudna sprawa
wieczorna miłość

Henryk Musa

* * *
cudowny świat błękitnego nieba
pokrytego białogrzywymi obłokami
dzień śmieje się wszystkimi barwami lata
zielenią pól i łąk
sinym kolorem lasu tańczącymi jaskółkami
pszenica przesycona zapachem lata
na łące czerwona trzcina bocianiej nogi
w otwarte okno stuka
moje sercu słońcu naprzeciw
śpiewam lasowi pustej drodze
ścieżce śródpolnej oraz mej duszy

Henryk Musa

LATA DZIEŃ
ciepło i radość z błękitnego nieba
złotego słońca
chóry ptaków w bukietach drzew
ciężki szczerozłoty namiot lata
upał leje się srebrzysta smugą
słońce zloty ptak nie przeleciał jeszcze
z jednego drzewa na drugie

Henryk Musa

WIECZÓR LATA
w wielkiej ciszy
zapada słońce
na ziemi ustaje praca
długi majowy dzień
dla słońca, pola, lasu, ludzi
znój ziemi – rosa
znój nieba – gwiazdy
znój ludzki – pieśń wypoczynku

Henryk Musa

LATA DZIEŃ
ciepło i radość z błękitnego nieba i złotego słońca
chóry ptaków w bukietach drzew
ciężki szczerozłoty namiot lata
upał leje się srebrzystą smugą
słońce złoty ptak nie przeleciało jeszcze
z jednego drzewa na drugie
w pogodny dzień rytm serca
kwiaty podobne do kotów
ciche i miękkie
chłopięcy uśmiech troszkę już zmęczony
czarne włosy przylegają jak polewa
uśmiech olśniewający bielą
drapieżny w ciemnej twarzy

Henryk Musa

DZIEŃ LATA
dzień promieniście słoneczny
znużony w letnim upale
usmażona ospałość
i błękit leje się ogromną rzeką
cienisty gaj
w upalne południe
samo patrzenie
przynosi rozkosz ochłody

Henryk Musa

WIECZÓR
zasypiający cicho dzień
zmrokiem podchodzi
do ziemi przypada łagodny zmierzch
pełen ciszy zapachów przywiewanych
z pól i lasu za srebrną rzeka
górą polatuje skowronek głośny
łobuzerski w swym raźnym śpiewie
wieczór dojrzewa w bezgłośnym powiewie